Parowóz – William Crooks – 1861 rok – układ osi 2’B (220)
2 cylindry, para nasycona, szerokość torów 1435 mm;
ST. PAUL & PACIFIC R. R.
Stany Zjednoczone, Smith & Jackson;
Dane techniczne parowozu:
L — 7800 mm długość całkowita parowozu (bez doczepianego tendra),
R — 2140 mm stały rozstaw osi,
H — 85 m² całkowita powierzchnia ogrzewalna kotła (bez powierzchni
przegrzewacza),
S — 1,5m² powierzchnia rusztu,
p — 8,8 atm nadciśnienie pary w kotle,
d x 1 — 380×560 mm średnica cylindrów (wysokoprężnych i niskoprężnych) x skok tłoków,
D — 1675 mm średnica kół napędnych,
G — 32 t masa służbowa parowozu (bez tendra),
C — 10t największy nacisk osi.
Parowóz o układzie osi 2’B, który trafił także do Europy, otrzymał w 1852 roku nowy impuls od Rogersa, który skonstruował parowóz tzw. typu amerykańskiego (typ American). Łączył on w sobie użyteczne elementy dotychczasowych konstrukcji z pewnymi nowymi rozwiązaniami. Osie napędne miały dostatecznie duży rozstaw, aby wśród nich umieścić duże palenisko. Wózek toczny miał większy rozstaw osi umożliwiający umieszczenie cylindrów w osi wózka. Dzięki temu umieszczone na zewnątrz cylindry znajdowały się w poziomej pozycji. Zwiększenie odległości między wózkiem a osią napędną umożliwiło przedłużenie korbowodu. Rogers zastosował elastyczne trzypunktowe podparcie parowozu z wahaczami patentu Harrisona, ale przede wszystkim wylansował na kontynencie amerykańskim rozrząd kulisowy. W tym czasie stosowano już częściowo zgrzewane, a częściowo łączone śrubami ostoje belkowe z belek o wymiarach 100 x 50 mm i większych. Ich niedostateczną sztywność często poprawiano wykorzystując kocioł jako pomocniczy element nośny, ale odbijało się to niekorzystnie na żywotności kotła.
Trzy lata po zbudowaniu prototypu przez Rogersa wszystkie małe i duże fabryki w Stanach Zjednoczonych zaczęły produkować nowy typ prawie uniwersalnego parowozu. Parowozy towarowe miały średnicę kół mniejszą tylko: o 150 mm. Parowozy te budowano seryjnie w wielu odmianach o stopniowo powiększających się parametrach kotła i silnika parowego, ale w zasadzie stale miały one taki sam wygląd, aż do osiemdziesiątych lat XIX wieku. W pojedynczych egzemplarzach produkowano je nawet na początku XX wieku. Ogółem wyprodukowano w Stanach Zjednoczonych ponad 25 000 parowozów typu American o układzie osi 2’B — parowozów, które stały się symbolem amerykańskich kolei XIX wieku. Parowóz przedstawiony na ilustracji był opalany drewnem.
