Parowóz – TALYLLYN (NUMER 1) – 1864 rok – B(020), później B1(021)
2 cylindry, para nasycona, szerokość torów 686 mm;
TALYLLYN R. – Wielka Brytania; Fletcher.
R — 1220 mm stały rozstaw osi,
S — 0,3m² powierzchnia rusztu,
p — 7 atm nadciśnienie pary w kotle,
d x 1 — 203×406 mm średnica cylindrów (wysokoprężnych i niskoprężnych) x skok tłoków,
D — 712 mm średnica kół napędnych,
G — 9 t masa służbowa parowozu (bez tendra),
C — 4,5 t największy nacisk osi.
Dane techniczne dotyczą oryginalnego egzemplarza.
Kolej przemysłowa miała w Wielkiej Brytanii wieloletnie tradycje. Była ona w tym kraju poprzedniczką kolei użytku publicznego. W Europie kontynentalnej było zupełnie inaczej, przynajmniej jeśli chodzi o trakcję parową. Koleje wąskotorowe w kopalniach, hutach i kamieniołomach mogły też liczyć na producentów będących w stanie dostarczać im odpowiednie parowozy. Kolej wąskotorowa z Towyn do kopalni odkrywkowej łupków koło Talyllyn była jedną z wielu podobnych w Walii.
Wyprodukowany w 1864 roku, a dostarczony rok później pierwszy parowóz dla tej kolei wyglądał początkowo zupełnie inaczej niż dzisiaj: miał dwie osie, krótszą ostoję z przodu i z tyłu, nie miał budki dla maszynisty. Tylna część ostoi parowozu wychylała się za bardzo na boki. Z tego powodu najpierw przedłużono blaszaną ostoję za pomocą nastawki. a następnie wymieniono ją na dłuższą. Dzięki temu można było umieścić na niej oś toczną zawieszoną sztywno, lecz z małym przesuwem na boki. W ten sposób stały rozstaw osi zwiększył się dwa razy. Aby parowóz przy jeździe po łuku nie ustawiał się poprzecznie, z kół osi środkowej usunięto obrzeża. Kocioł był zwykłej konstrukcji z wąskim paleniskiem wewnątrz ostoi. Między ścianami bocznymi znajdował się rozrząd Stephensona. Na uwagę zasługuje zbiornik na wodę, zawieszony siodłowo na walczaku (saddle tank).
Parowóz zakończył służbę w 1945 roku, a w latach 1957—1958 został całkowicie zrekonstruowany (kocioł, skrzynie na węgiel, zbiorniki na wodę oraz cylindry). Obecnie jest czynnym eksponatem muzeum w Talyllyn.