Nowe Skalmierzyce
Nowe Skalmierzyce – dworzec
Nowe Skalmierzyce powstały na terenie ówczesnej wsi Skalmierzyce, po 1815 roku, jako osada przygraniczna po pruskiej stronie granicy z zaborem rosyjskim. W roku 1895 połączono je linią kolejową z Ostrowem Wielkopolskim, którą w 1906 roku przedłużono na teren Królestwa Polskiego. To właśnie z tego okresu pochodzi neogotycki dworzec wzniesiony w latach 1904-1909 według projektu niemieckiego architekta Hermana. Piętrowa budowla zwieńczona strzelistą wieżą z iglicą, zbudowana jest z czerwonej cegły, z dekoracyjnymi elementami z zielonego szkliwionego klinkieru. Ściany dworca osiągają 70 cm grubości. Jego wnętrza były niegdyś bogato zdobione, a o tutejszej restauracji mawiało się, iż ma berliński standard i szyk. Imponująca budowla miała być swoistą demonstracją budownictwa niemieckiego na wschodniej granicy zaboru pruskiego. W 1913 roku spotkali się tu cesarz Wilhelm II i car Mikołaj II.
Po odzyskaniu niepodległości, aż do roku 1922 zanim połączono Strzałkowo z Kutnem, tędy jeździły pociągi z Poznania do Warszawy. W 1924 roku pomieszczenia dworca zamieniono na warsztaty naprawy wagonów, co spowodowało zniszczenie niezwykłych wnętrz. Dziś w części pomieszczeń mieści się fabryka instrumentów muzycznych, reszta stoi pusta.
PKP S.A., 63-460 Nowe Skalmierzyce, ul. Kolejowa,