Parowóz – LITTLE WONDER (NUMER 7) – 1869 rok – układ osi B’B’ (020-020)
4 cylindry, para nasycona, szerokość torów 600 mm;
Festiniog Railway. Wielka Brytania, Hatcham.
Dane techniczne parowozu:
L — ok 8000 mm długość całkowita parowozu (bez doczepianego tendra),
R — 1524 mm stały rozstaw osi,
H — 68 m² całkowita powierzchnia ogrzewalna kotła (bez powierzchni
przegrzewacza),
S — 1 m² powierzchnia rusztu,
p — 11,2 atm nadciśnienie pary w kotle,
d x 1 — 208×330 mm średnica cylindrów (wysokoprężnych i niskoprężnych) x skok tłoków,
D — 711 mm średnica kół napędnych,
G — 19,5 t masa służbowa parowozu (bez tendra),
C — 5 t największy nacisk osi.
Chociaż pierwszy parowóz tego typu pojawił się już w 1851 roku na zawodach w Alpach Austriackich (Seraing Cockerilla), to zaszczyt powołania na świat Little Wonder przysługuje Fairliemu. Jego pierwszy parowóz z 1865 roku nie nadawał się zbytnio do wykorzystania. Dopiero przy współpracy z nowym producentem i zarządem kolei przewożącej łupki w Festiniog powstał parowóz, który w dość prymitywnych warunkach kolei przemysłowej czynił małe cuda — Little Wonder.
Przy dość dużej mocy parowóz miał słaby nacisk osi, dzięki czemu nie zapadał się na prymitywnie ułożonym torze. Jego dwa wózki napędowe obracały się wokół centralnego czopa o płaskim łożysku. Parę do cylindrów doprowadzały przewody przegubowe, które trzeba było dobrze uszczelniać. Kocioł wzdłuż całej długości miał połączoną przestrzeń wodną, ale zbieralniki pary były dwa. Palenisko było podzielone w środku poprzeczną ścianką, tak że paliło się z jednej strony, ale przez dwoje drzwiczek i na dwu rusztach. Było to niezbędne do uzyskania właściwej drogi ciągu do komina. Maszynista stał po drugiej stronie pieca i jednocześnie jedną dźwignią uruchamiał obydwie przepustnice, a drugą obydwa rozrządy Goocha.
Parowóz o prawie podwojonej sile pociągowej w porównaniu z poprzednimi typami, na ostrych tukach spisywał się nieźle. Jego słabą stroną było zbyt sztywne zawieszenie ramy na wózkach, które nie były wyważone względem czopa skrętu i w rezultacie na bardzo złej nawierzchni toru parowóz jeździł niespokojnie. Już w 1883 roku został wycofany z ruchu z powodu złego stanu kotła.